In oktober 1993 sneuvelde de 25-jarige Sergeant Willo Martens in Kroatië toen zijn voertuig op een mijn reed. Hij diende daar bij het Nederlandse Verbindingsbataljon tijdens de VN-missie UNPROFOR en had zijn uitzendtour van zes maanden bijna afgerond.
Afgelopen donderdag onthulde burgemeester Elly Blanksma met mevrouw Petra Sepanian, de toenmalige partner van Willo, een symbolisch naambord. Willo’s naamborden hangen sinds donderdag 8 juni namelijk op het viaduct van de Rembrandtlaan over de Wolfsputterbaan: 
het viaduct heet nu officieel het Sergeant Willo Martens viaduct. Dit viaduct is één van de in totaal 46 geplande bruggen, viaducten of andere infrastructurele werken die zijn of anders spoedig zullen worden vernoemd naar Nederlandse militairen die tijdens internationale missies zijn omgekomen.
De onthulling van het naambord vond plaats in het Kasteel van Helmond. Daar had de gemeente Helmond niet alleen familie en vrienden van Willo Martens uitgenodigd, maar ook een delegatie veteranen vanuit het Regiment Verbindingstroepen (waarbij vele collega’s die tegelijkertijd met Willo hadden gediend in voormalig Joegoslavië) en een afvaardiging vanuit de Helmondse veteranengemeenschap. Drie toespraken en drie muzieknummers gingen aan de uitreiking vooraf. Als eerste onderstreepte burgemeester Blanksma hoe belangrijk zij het vindt dat de inzet van veteranen wordt gewaardeerd. Het sneuvelen van een militair noemde zij niets minder dan een heldendaad. Het is daarom niet meer dan terecht dat Willo Martens nu blijvend wordt geëerd in zijn eigen stad.
Met de openingswoorden “Dying for freedom is not the worst that could happen, being forgotten is” stond de voorzitter van het Veteranenplatform, Luitenant-generaal b.d. Hans van Griensven, stil bij de inzet van veteranen in het algemeen en die van de Helmondse veteranen in het bijzonder. Hij keek terug op de oprichting van de Stichting Veteranen Helmond, half maart, waar hij ook bij aanwezig was. Dat was een bijeenkomst met een positieve boodschap, de onthulling van het naambord van de gesneuvelde veteraan een trieste. In zijn ogen typeert dat de wereld van de veteraan: kameraadschap in goede én in slechte tijden. De plaatsvervangend regimentscommandant Verbindingstroepen, Luitenant-kolonel Petri Tiebout, keek vervolgens terug op het leven en de loopbaan van Willo Martens. Er was veel herkenning in de zaal toen hij terugkeek op een jonge, gedreven en enthousiaste militair die van zijn hobby (zendamateur) zijn vak had gemaakt (communicatiespecialist). Ook besteedde hij aandacht aan andere veteranen die waren geraakt door het tragische incident waarbij Willo om het leven kwam; de impact ervan is enorm en wordt nog dagelijks gevoeld en beleefd.
Na de onthulling bedankte mevrouw Petra Sepanian het gezelschap voor alle aandacht en steun. Met warme woorden keek zij ook terug op het leven van Willo. Het geeft haar steun dat hij nu blijvend waardering krijgt in zijn geboortestad, zeker omdat het viaduct vlakbij de plaats is waar Willo opgroeide en waar zij hebben samengewoond. Zij had een speciaal woord van dank voor Henk van Dijk, die een aanhoudend pleitbezorger is geweest voor een herdenkingsplaats voor Willo Martens in Helmond. Na een emotioneel en respectvol applaus voor Petra werd er ruim gebruik gemaakt van de gelegenheid om elkaar te spreken onder het genot van een hapje en een drankje.
Het bestuur van Stichting Veteranen Helmond is blij dat het naambord van Willo Martens er nu hangt. Het is een zichtbare blijk van waardering en respect voor deze gesneuvelde Helmondse veteraan. Ook zijn wij de gemeente Helmond dankbaar voor de geboden kans om met een grote delegatie veteranen aanwezig te kunnen zijn bij de uitreiking. Wij kijken terug op een zeer waardige en inspirerende ceremonie en hopen dat de Nederlandse veteranenvlag ook in de toekomst vaker zal wapperen op het Kasteel van Helmond.
